Rozdział 28

Podczas powrotu do wioski nie doszło do żadnych większych nieszczęść. Jedynie Sanna potknęła się o korzeń zaliczyła upadek na ziemię z czego wyszła z małymi zadrapaniami na dłoniach. Zostali przywitani w wiosce z radością. Dathomirianki bały się już, że coś złego się stało. Sanną zajęły się nastolatki z wioski. Padawani połączyli się z Miestrzem Yodą, by poprosić o przysłanie statku, który zabierze ich na Coruscant.

***

Statek już czekał. Za pół godziny miały przylecieć kanonierki. Miogliby odlecieć dopiero za kilka dni, ale Anakin i Obi-Wan wracali z wygranej przez Republikę bitwy w systemie Chandrila. Ahsoka cieszyła się, że w końcu odleci z tej skalistej planety. Atari było trochę smutno, że może nigdy więcej nie zobaczy rodziny. A najgorsze są pożegnania. 

- Mamo... Wiesz, że nie zostanę. Zakon to moje życie. Mam tam przyjaciół, wszyscy Jedi są dla mnie jak rodzina.

- Rozumiem cię. Na szczęście rozumiem. 

Sidea przytuliła szesnastoletnią córkę.

- Uważaj na siebie. A jak rzucisz Zakon, to przyjedź na herbatkę.- puściła dziewczynie oczko.

- Nie ma sprawy mamo. Jeżeli porzucę drogę Jedi, to na pewno przyjdę. Oczekuj mnie.

Roześmiały się. Atari jeszcze raz przytuliła rodzicielkę, po czym wyszła z namiotu.

Na zewnątrz stała Elektra i patrzyła się w niebo. Atari podeszła do siostry.

- Zobaczymy się jeszcze kiedyś?- zapyta cicho Elektra.

Zapadła cisza.

- Mam taką nadzieję.- odpowiedziała po chwili namysłu.

- I wtedy spędzimy razem więcej czasu.- powiedziała.- Rodziny nie powinno się rozdzielać siostro. Nie wiem dlaczego Jedi to zrobili. Ci, którzy przyjechali razem z tobą są naprawdę fajni. Tacy ludzie nie porywają dzieci. I w końcu jesteście strażnikami pokoju, prawda?

- Nie mam pojęcia, dlaczego mistrz Windu i ci dwaj inni to zrobili. Ale staram się im to wybaczyć. W końcu gdybym nie została adeptką, nie poznałabym Soki, Mirlei, Chazera i Wido. 

- Może tak chciała moc...

- Tak myślę. Będę za tobą tęsknić.

- Ja za tobą też Ati. Za wami wszystkimi. Nie daj się zabić. 

- Nie dam. Obiecuję.

- Dramatyczne to trochę.

- Wiem. Strasznie. Jak w jakimś romansie.

Zaczęły się śmiać.

- Kanonierka. Musisz już iść. 

Przytuliły się. Atari zaczęła się oddalać. Nie odwracała się. Wtedy zaczęłaby wątpić. Kiedy minęła zakręt, rzuciła się biegiem w stronę miejsca lądowania. Mirlea wzięła jej rzeczy. Zapewne już są w kanonierce. 

(Pierwsza osoba)

Wybiegłam poza bramy wioski. Pojazd był już niedaleko. Dobiegłam do niego. Reszta już tam była. Wszystko zostało spakowane. Weszłam do pojazdu i przywitałam się z trzema klonami. Byli z legiony 501. 

- Cześć Rex.- rozpoznałam jednego z nich.

- Witaj komandorze.- powiedział zanim zdołał ugryźć się w język.

Wiedział, że nienawidzę tego tytułu.

- Przepraszam. 

Uśmiechnęłam się.

- To co? Lecimy.- powiedział Chazer.

Silniki zadźwięczały i po chwili kanonierka wzbiła się  w powietrze. Po niedługim czasie znaleźliśmy się na lądowisku w krążowniku. Czekali na nas Anakin i Obi-Wan. Ahsoka podbiegła do swojego mistrza. Chazer również oddalił się w stronę Kenobiego. Ja, Mirlea, Niro i Sanna, której wcześniej nie zauważyłam zostaliśmy sami. Po chwili jednak podeszli do nas generałowie wraz z Ahsoką i Chazem.

- Brawo.- zaczął mistrz Kenobi.- Wykonaliście swoją misję idealnie. Odnaleźliście dziewczynkę. To nie było typowe zadanie dla Jedi, ale świętej pamięci matka dziewczynki bardzo prosiła, a mistrz Yoda stwierdził, że możecie się tym zająć.

I to jedno zdanie Obi-Wana zwaliło nas prawie z nóg. Oczy Ahsoki rozszerzyły się, a Sanna nie do końca zrozumiała, o co chodzi.

- J-jak to ś-świętej pamięci?- wyjąkałam.

- Nic strasznego.- odpowiedział Anakin.- Umarła na zawał serca. Nagły. Nigdy nie chorowała, więc nie można było przewidzieć, że coś takiego może się jej stać.

- Co się stanie z Sanną?- zapytała Mirlea.- Mamy próbkę krwi, możecie sprawdzić, czy jest wrażliwa na moc?

Podała mistrzowi Kenobiemu mały przedmiot. 

- Zobaczymy. Na razie zaprowadźcie dziewczynkę do pomieszczenia dla gości. Jest tam pokój, w którym będzie mogła zamieszkać.

- Od kiedy krążowniki są wyposażone w takie pomieszczenia?- zapytała Ahsoka

- Od niedawna.- odpowiedział jej Anakin z uśmiechem.- Przepraszam, ale muszę porozmawiać z Reksem. 

Oddalił się w sobie tylko znanym kierunku, a my zostaliśmy z Kenobim i zapłakaną Sanną.

- Dobra. Jak zrobicie, to co macie zrobić, idźcie odpocząć.

Odszedł w stronę mostku, a my musieliśmy pocieszać małą.

- Słuchaj Sanna...- zaczął Chaz.- Nie sądzisz, że ostatnio wylałaś zbyt wiele łez? Powinnaś pójść odpocząć. 

Dziewczynka nic nie odpowiedziała. Wido najwyraźniej był już mocno znudzony sytuacją i wziął czarnowłosą na ręce.

- To gdzie jest ten cały pokój gościnny? 

Godzinę szukania później Sanna usnęła na rękach Wido, a my znaleźliśmy swój cel. Czarnowłosy położył dziewczynkę na łóżku i przykrył ją kołdrą. Zostawił na etażerce kartkę, która informowała, by się nigdzie nie ruszała z nadzieją, że czterolatka umie czytać. 

- Niech żyje wolność...- wybełkotał Chazer i poszedł do swojej tymczasowej sypialni.

- Tak... Wreszcie.- dodała Ahsoka i pociągnęła mnie i Mirleę do kajuty.

______________________________________________________

I jest rozdział! Taa... Idka dodała kolejny denny rozdzialik i myśli, ze ktoś to przeczyta. Krótki i na temat. Moja pani od polaka każe tak pisać. Ale więcej by się nie zmieściło. Chcę poinformować, że w następnym rozdziale skończy się saga, która trwa już chyba czternaście rozdziałów :D

Dedyk dla Kiwi